• praw autorskich i pokrewnych,
• praw do wzoru przemysłowego lub wzoru użytkowego,
• znaków towarowych,
• oznaczeń geograficznych,
• patentów,
• topografii układów scalonych,
• farmaceutyków,
• środków ochrony roślin
• odmian roślin.

Towary podrabiane:

 

• towary, łącznie z ich opakowaniem, oznaczone bez zezwolenia znakiem towarowym, który jest identyczny ze znakiem towarowym ważnie zarejestrowanym, odnoszącym się do towarów tego samego rodzaju, lub których istotnych aspektów nie można odróżnić od takiego znaku towarowego i które w związku z tym naruszają prawa właściciela danego znaku towarowego zgodnie z prawem wspólnotowym lub prawem Państwa Członkowskiego, w którym złożono wniosek o podjęcie działań przez organy celne;

 

• wszelki symbol znaku towarowego (włącznie z logo, etykietą, naklejką, broszurą, instrukcją użytkowania lub dokument gwarancyjny oznaczony takim symbolem), również przedstawiony osobno, na takich samych warunkach jak towary określone w pierwszym myślniku;

 

• opakowania towarów podrabianych oznaczone znakiem towarowym, prezentowane oddzielnie, na takich samych warunkach jak towary określone w pierwszym myślniku;

Towary pirackie:

towary, które są kopią lub zawierają kopie wykonane bez zgody właściciela prawa autorskiego lub praw pokrewnych lub właściciela prawa do wzoru bez względu na to czy zarejestrowanego zgodnie z prawem krajowym, czy nie, lub osoby upoważnionej przez właściciela prawa w kraju produkcji, w przypadku gdy wytwarzanie takich kopii stanowiłoby naruszenie tego prawa na mocy prawa wspólnotowego lub prawa Państwa Członkowskiego, w którym złożono wniosek o podjęcie działań przez organy celne;

Za towary podrabiane lub towary pirackie uważa się w zależności od przypadku, wszelkie formy lub matryce, które są specjalnie przeznaczone lub przystosowane do wytwarzania podrabianych znaków lub towarów opatrzonych takimi znakami bądź do wytwarzania towarów pirackich, pod warunkiem że użycie takich form lub matryc narusza prawa osoby będącej, zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym lub ustawodawstwem Państwa Członkowskiego, w którym zwrócono się do organów celnych z wnioskiem o podjęcie działań, właścicielem praw autorskich.

Osoba będąca właścicielem praw lub jej pełnomocnik może złożyć do Dyrektora Izby Celnej w Warszawie (ul. Modlińska 4) wniosek o podjęcie działań przez organy celne wraz z wymaganymi dokumentami. Za rozpatrzenie wniosku nie uiszcza się żadnych opłat.

Ochrona jest przyznawana na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, z możliwością przedłużenia, na wniosek wnioskodawcy, na czas nie dłuższy niż kolejne 12 miesięcy.

Organy celne są upoważnione do dokonania zatrzymania towarów w wypadku podejrzenia, że towary naruszają prawa własności intelektualnej będące przedmiotem ochrony na podstawie wydanych decyzji, a także z urzędu, w sytuacji gdy uprawniony nie wystąpił z takim wnioskiem a istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary naruszają prawa własności intelektualnej.

(źródło: Służba Celna) 

Zgodnie z obowiązującymi przepisami - zawartymi w ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) - prawo do otrzymania zwrotu podatku od towarów i usług, zapłaconego przy nabyciu towarów w Polsce, mają wyłącznie podróżni będący osobami fizycznymi, którzy nie mają stałego miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty. Zatem zwrot podatku może być dokonany jedynie podróżnemu zamieszkałemu w państwie trzecim.

Zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiezie w bagażu osobistym zakupione towary w stanie nienaruszonym poza terytorium Wspólnoty nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu i urząd celny potwierdził wywóz towarów na imiennym dokumencie wystawionym przez sprzedawcę.

Potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty nie zawsze będzie dokonywał polski urząd celny. W przypadku dokonania wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, ale przez granicę z państwem trzecim w państwie członkowskim innym niż Polska, potwierdzenia wywozu towarów dokonywać będzie urząd celny w państwie członkowskim, przez który faktycznie towary zostały wywiezione poza Wspólnotę.

Podróżny może żądać zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów, jeżeli kwota łącznej wartości zakupów wraz z podatkiem VAT, wynikająca z imiennego dokumentu wystawionego przez jednego sprzedawcę, wynosi minimum 200 zł. - rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 kwietnia 2004r. w sprawie minimalnej łącznej wartości zakupów, przy której podróżny może żądać zwrotu podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 84, poz. 780).

Specjalny imienny dokument stanowiący podstawę do dokonania zwrotu podatku od towarów i usług podróżnym, powinien być zgodny z poniższym wzorem (podstawa prawna - rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, imiennego dokumentu będącego podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, Dz.U. Nr 88, poz. 838).

Specjalny imienny dokument

(źródło: Służba Celna) 

Informacje ogólne

Od dnia przystąpienia do Unii Europejskiej Polska, w sposób bezpośredni, stosuje postanowienia wspólnotowego prawa celnego, w tym m.in. rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych.

Przepisy prawa celnego stosuje się do towarów wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzanych z tego obszaru celnego.

Wprowadzając towary na obszar celny Wspólnoty osoba zainteresowana sama decyduje, w którym z państw członkowskich unii chce dokonać zgłoszenia celnego tych towarów do procedury dopuszczenia do obrotu. Jednakże zwolnienia z należności przywozowych towarów ze względu na przeznaczenie można dokonać tylko w tym państwie członkowskim, w którym towary te będą wykorzystywane.

W świetle powyższego, aby przywożone do wykorzystania w Polsce mienie osobiste (tzw. mienie przesiedlenia) mogło być zwolnione z należności przywozowych, musi być zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu w urzędzie celnym na terenie Polski, ponieważ w omawianym przypadku tylko polskie organy celne mogą udzielić takiego zwolnienia.

Należy przy tym podkreślić, że przed przywozem ww. towarów do Polski, jeżeli dokonanie zgłoszenia ich do procedury dopuszczenia do obrotu nie odbywa się w urzędzie celnym będącym jednocześnie granicznym urzędem Wspólnoty, towary te, przy przekraczaniu granicy ze Wspólnotą, muszą być objęte procedurą tranzytu.

Przesłanki, które muszą być spełnione, aby rzeczy wchodzące w skład mienia osobistego osób, które przenoszą swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty, mogły być zwolnione z należności przywozowych zawarte są w art. 2-10 rozporządzenia Rady (EWG) Nr  918/83 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych.

Zgodnie z ogólnymi zasadami określonymi w tych przepisach, zwolnieniu podlega, za wyjątkiem szczególnie uzasadnionych okoliczności, jedynie to mienie osobiste, które pozostawało w posiadaniu oraz było używane w poprzednim miejscu zamieszkania przez osobę zainteresowaną przez okres co najmniej 6 miesięcy od dnia, w którym osoba ta przestała zamieszkiwać w państwie trzecim (z powyższego warunku wyłączone są rzeczy przeznaczone do konsumpcji) oraz które są przeznaczone do użytku w takim samym celu w nowym miejscu zamieszkania.

Zwolnienie z należności przywozowych mienia osobistego należącego do osób przenoszących swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty może być udzielone tylko tym osobom, których miejsce poprzedniego zamieszkania znajdowało się poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy.

Warunek przebywania poza obszarem celnym Wspólnoty przez nieprzerwany okres 12 miesięcy poprzedzających przesiedlenie się osoby zainteresowanej nie będzie naruszony w sytuacji, w której osoba ta, posiadając w ww. okresie miejsce zamieszkania poza obszarem Wspólnoty opuściła kilkukrotnie ten obszar, o ile ww. miejsce zamieszkania poza obszarem Wspólnoty stanowiło miejsce normalnego życia tej osoby, miejsce, w którym koncentrowały się jej sprawy życiowe.

Zwolnienia nie stosuje się do:

 

• napojów alkoholowych,

 

• tytoniu i wyrobów tytoniowych,

 

• użytkowych środków transportu oraz

 

• przedmiotów wykorzystywanych do wykonywania rzemiosła lub zawodu, innych niż przenośne instrumenty i sprzęt potrzebny do wykonywania tych zajęć.

Mienie osobiste może być przywożone w kilku oddzielnych partiach, w ciągu 12 miesięcy od daty ustalenia, przez osobę zainteresowaną, miejsca zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty.

Zwolnienie rzeczy przywożonych w ramach tzw. mienia przesiedlenia udzielane jest pod warunkiem ich nieodstępowania przez okres 12 miesięcy od dnia dopuszczenia ich do obrotu, a przypadku naruszenia tego warunku powstaje obowiązek uiszczenia należności przywozowych według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia.

 {mospagebreak}

Przepisy prawa celnego nie przewidują możliwości wyłączenia określonych grup osób z obowiązku spełnienia warunku używania, w poprzednim miejscu zamieszkania, pojazdu samochodowego wchodzącego w skład mienia przesiedlenia, przez okres co najmniej 6-ciu miesięcy przed datą opuszczenia przez osobę przesiedlającą się miejsca zamieszkania w państwie trzecim, ani też nie przewidują takiej możliwości w przypadku przywozu pojazdu samochodowego, którego warunki konstrukcyjne uniemożliwiają jego rejestrację w Polsce.

Przepisy te nie uprawniają również do zwolnienia osoby przesiedlającej się z obowiązku 6-cio miesięcznego używania pojazdu samochodowego w sytuacji, w której pojazd podlega ograniczeniom rejestracji w kraju poprzedniego zamieszkania.

Warunek ten nie dotyczy oczywiście towarów przeznaczonych do konsumpcji.

Przepisy prawa celnego nie stanowią więc uprawnienia dla osób, które zamieszkiwały, pracowały bądź pełniły służbę w państwie trzecim, do przywozu bez cła nowozakupionych lub nabytych w tzw. "drodze powrotnej" samochodów.

Katalog możliwych dowodów potwierdzających spełnienie przesłanek do zastosowania zwolnienia z należności przywozowych towarów stanowiących mienie osobiste jest otwarty, gdyż przepisy o zwolnieniach celnych nie precyzują jakie dowody powinny być przez organ celny uznawane, a jakie nie. Podstawą stosowania zwolnień z należności przywozowych rzeczy wchodzących w skład mienia przesiedlenia są więc wszelkie dokumenty i dowody przedłożone organowi celnemu przez wnioskującego o zwolnienie, o ile świadczą o spełnieniu przesłanek do udzielenia tego zwolnienia.

W przepisach prawa celnego brak jest np. regulacji o obowiązku przedłożenia przez zgłaszającego "zaświadczenia konsularnego" potwierdzającego zamieszkiwanie osoby poza obszarem Wspólnoty przez dany okres, niemniej jednak w przypadku dołączenia do zgłoszenia celnego takiego dokumentu przez osobę przesiedlającą się, dokument taki będzie stanowił jednoznaczny dowód potwierdzający spełnienie jednej z przesłanek do zastosowania przedmiotowego zwolnienia celnego. Natomiast jednym z  dowodów, w przypadku prywatnych środków transportu, potwierdzających użytkowanie pojazdu w poprzednim miejscu zamieszkania przez osobę przesiedlającą przez ww. 6-miesięczny okres jest dowód rejestracyjny pojazdu wystawiony na nazwisko tej osoby. Jednakże w sytuacji, w której w kraju poprzedniego zamieszkania osoby przesiedlającej się nie jest wymagana rejestracja pojazdu, brak podstaw do żądania przedłożenia organom celnym takiego dokumentu, niemniej jednak osoba wnioskująca o zwolnienie takiego pojazdu powinna przedstawić inny dowód potwierdzający jego używanie przez wymagany okres.

W odróżnieniu od obowiązujących w Polsce do końca kwietnia 2004 r. regulacji w zakresie prawa celnego, przepisy wspólnotowe nie przewidują możliwości dokonania odprawy czasowej rzeczy służących do użytku domowego lub zawodowego osób przybyłych do Polski na pobyt czasowy np. w związku z zatrudnieniem. Istnieje natomiast możliwość dokonania zgłoszenia celnego ww. rzeczy do procedury dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Wspólnoty ze zwolnieniem z należności przywozowych.

Stosowanie zwolnienia towarów z należności przywozowych nie pociąga za sobą w sposób automatyczny stosowania zwolnień od podatku od towarów i usług oraz od podatku akcyzowego. Przesłanki zastosowania zwolnienia od tych podatków rozpatrywane są odrębnie, stosownie do postanowień przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 97, poz. 966 z późn. zm.), wydanego na podstawie upoważnienia określonego w art. 25 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623 z późn. zm.).

(źródło: Służba Celna - mf.gov.pl)